Ανάβουν φώτα και προβάλλεις σαν μελάνι. Μου λες: Γιατί δεν φάνηκες; Η μουσική με θειάφι φέρνει τη φωνή σου. Σου λέω: Δεν μπορούσα τότε, ήμουν τρελός. Ψέματα, λες, τρελός ήμουν εγώ, εσύ έπρεπε να ‘ρθεις. Απέναντι σφαδάζουν τ’ αντικείμενα. Άκουσε, λέω, δεν ήρθα· κάτσε να πιούμε ένα ποτό. Δεν πίνω, λες, το έχω κόψει οριστικά. Σπάει το τζάμι κι έχεις φύγει.
Θάνος Σταθόπουλος (Η Ιστορία της Μουσικής, 1994)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου