Δεν θα πάμε να παραθερίσουμε
εμείς θα πάμε να θερίσουμε
Έχουμε σκληρό σβέρκο, πήλινα
πρόσωπα κι έχουμε μπράτσα
από στεγνό ξύλο στο χρώμα των τούβλων.
Έχουμε τα ξεροκόμματα που θα φάμε
κρυμμένα στα μανίκια
απ’ το σταυροκουμπωτό μας σακάκι.
Κοιμόμαστε στις αυλές
κρεμασμένοι απ’ τα σχοινιά των μουλαριών.
Δεν αισθάνεται η σάρκα μας
το γαργαλητό απ’ το κουνούπι
που απομυζά το αίμα μας.
Είμαστε όλοι στραβοκάνηδες και κανείς
δεν ονειρεύεται να πλαγιάσει με τις γυναίκες
που κοιμούνται στη δροσιά με ανασηκωμένη τη ρόμπα τους.
(1948)
NOI NON CI BAGNEREMO SULLE SPIAGGE
Noi non ci bagneremo sulle spiagge
a mietere andremo noi
e il sole ci cuocerà come la crosta del pane.
Abbiamo il collo duro, la faccia
di terra abbiamo e le braccia
di legna secca colore di mattoni.
Abbiamo i tozzi da mangiare
insaccati nelle maniche
delle giubbe ad armacollo.
Dormiamo sulle aie
attaccati alle cavezze dei muli.
Non sente la nostra carne
il moscerino che solletica
e succhia il nostro sangue.
Ognuno ha le ossa torte
non sogna di salire sulle donne
che dormono fresche nelle vesti corte.
(1948)
Μετάφραση: Σωτήρης Παστάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου