Tristan Corbière - Δύο ποιήματα

 

[ΜΙΚΡΟΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤ’ ΑΣΤΕΙΑ]

 

Φύγε τώρα, κομμωτή κομητών!
Χόρτο στον άνεμο και τα μαλλιά σου.
Φωσφορισμούς θ’ αφήνουν τα βαθιά σου
άδεια μάτια, φωλιές των ερπετών.

Κρίνοι, μυοσωτίδες, άνθη των
τάφων, θα γίνουνε μειδίαμά σου.
Φύγε τώρα, κομμωτή κομητών!

Δοξάρια σιωπηλά τα κόκαλά σου.
Τον βαρύ πια μην κάνεις. Των ποιητών
τα φέρετρα παιχνιδάκια, στοχάσου,
είναι κι αθύρματα νεκροθαπτών.
Φύγε τώρα, κομμωτή κομητών!

μτφρ. Κ.Γ. Καρυωτάκης
(1896-1928)

 

[Ώρες]

 

Ελεημοσύνη στο ληστή που κυνηγούν
Μάτι κακό σε μάτι δολοφονικό!
Σπαθί ενάντια στου ξιφομάχου το σπαθί
– Η ψυχή μου δεν έχει οίκτο! –

Είμαι της Παμπλόνας ο τρελός,
Φοβάμαι το γέλιο της σελήνης,
Υποκρίτριας με το μαύρο της πέπλο…
Φρίκη ! όλα είναι λοιπόν κάτω απ’ το σβέστη
της φωτιάς.

Ακούω κάτι σαν ήχο από ροκάνα …
Είναι η μοιραία ώρα που με καλεί.
Στο κενό της νύχτας ακούγεται μια… δυο φορές
του θανάτου η καμπάνα.

Μέτρησα πάνω από δεκατέσσερις ώρες…
Η ώρα είναι ένα δάκρυ – Κλαις,
Κάρδια μου! … Τραγούδα ακόμα άντε . –
Μη λογαριάζεις πια

 

[Μετάφραση : Αλέξης Ζήρας]

Πηγή: https://www.bibliotheque.gr/