Να πώς έγιναν τα γεγονότα: προεκτάθηκε,
ξάφνου μπήκε στην ευθεία
ίσα την επάνω ρούγα κόβει αριστερά
η νεραντζιά ξεχείλισε απ’ την μάντρα
πηδάει μέσα, φωνές στο εικονοστάσι
το θαυματουργό της κόνισμα εσχίστη
τίναξα τον ύπνο από τις χούφτες μου
λίγο ακόμα πιάνονταν αιχμάλωτος.
Ένας νευροπαθής, γάντια πυγμαχίας,
έσωζε λέει τον τόπο ο κανάγιας
βλέφαρα χακί, επωμίδες χάλκινες και στάχυα
που σαλεύανε κάτω από το κράνος.
Πηδώντας από φορτηγό σε φορτηγό
προφταίνω την ψυχή μου πριν λιποτακτήσει
φέγγιζε πίσω της αγκαθερός ο άνεμος
στήσανε πολυβόλα
σιρίτι κόκκινο ο θάνατος σε λαιμό βοδιού
που σέρναν να το μακελέψουνε οι χασάπηδες
έσπαζε από τα μάτια του κάτι πηχτό
βερυκοκί σαν μεσημέρι όχι δάκρυ,
ω δυτικά παράλια του νου μου βράχια απλησίαστα
ψυχομαχάει το σχήμα μας στην άσφαλτο
γύρω σιαγόνια σαρκοβόρου
νύχτα ραμμένα στόματα ψέλνομε το εμπρός
σηκωθείτε αδέλφια.
ΟΔΟΣ ΛΑΙΣΤΡΥΓΟΝΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου