Καλοκαιριάτικο χώμα το πρόσωπο.
Το στήθος χλοϊσμένη ακροποταμιά.
Ρόδινο κρύσταλλο ένα γύρο
το σούρουπο.
Έλυσες τα μαλλιά σου
και χλιμίντρισαν τ' άλογα.
Αγγίζω τη ζώνη σου
κι' ο πυρωμένος άνεμος
περνάει μέσα απ’ τα δέντρα.
Το φόρεμά σου πεταμένο στα καλάμια.
Οι μασχάλες σου κούπες με δυνατό κρασί.
Με μόνη την αρματωσιά της γης μου
κρατώ στα χέρια μου τη χωματένια γύμνια σου.
Αύγουστος σερνικός και διψασμένος
σε προσεγγίζω μέσα στο ξερό θυμάρι.
Πηγή: Ανθολογία Αποστολίδη, 1970
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου