Αντώνης Φωστιέρης - Ο πολυέλαιος

Λέω: δε θέλει άλλο τραγούδι η νύχτα.

Ωστόσο σκέφτομαι

Πόσο θα νιώθει έρημος

Εκείνος ο

Θεός

Που για αιώνες καρφωμένος κρέμεται

Φιλεύσπλαχνος

Πολυέλεος

– Μ’ όλ’ αναμμένα τα κεριά του και τ’ αστέρια του –

Απ’ τον ανάερο τρούλο 

Τ’ ουρανού.

     Το θα και το να του θανάτου, Καστανιώτης, 1987