Κοντεύαμε να βγούμε έξω απ’ το
ποίημα
όταν
κάποιος μας φώναξε
Σιγά!
έχει κι η έξοδος το Μεσολόγγι της
Κοιτάξαμε ένα γύρω
τις μυρτιές
μόνο οι μύγες βούιζαν
χρυσόμυγες
κι η γη κυμάτιζε απ’ τη ζέστη
Παρά τον κίνδυνο κανένας δεν φοβήθηκε
μόνο γονατιστός συλλάβιζε καθείς
την προσευχή του
Τοπίο που σε λένε ποίημα
ευλόγα με να μη σε λησμονήσω.
Μπίλη Βέμη ( 1954 -2012 )
Πηγή: Τοπίο που σε λένε ποίημα, Εκδόσεις: Άγρα, Αθήνα, 1987.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου