Λία-Μεγάλου Σεφεριάδη - Τρία ποιήματα

Ο έξω κύκλος

Απέραντες φυτείες

όπου τίποτα δε σαλεύει.

Σιωπηλὰ τα έντομα

ξεσπάνε σε πολέμους,

γεννοβολάνε οι βασίλισσες,

ρέουν οι χυµοί,

οι ρίζες προχωρούνε

κάτω απ' τη γη,

και οι καρποί

μεθοδικὰ

ετοιμάζονται να πέσουν.

Άπνοια

Δεμένοι οι άνεμοι

και τα καράβια ανήμπορα

να περάσουν τον πόντο

αν δε χτιστεί

του πρωτοµάστορα η γυναίκα

αν δε σφαχτεί

η κόρη του βασιλιά -

µεσίστια

στο κατάρτι η ψυχή µας

κι απρόθυμη.

Πριόνια και πριόνια

Καθὼς σιδεροπρίονα

τεµαχίζουνε τους πάγκους

και τα φοινικόδεντρα,

τις πάπιες, τους υάκινθους

και τα χρυσόψαρα του πάρκου,

απορροφημένοι οι πολίτες

δεν αντιλαμβάνονται

ένα πριονάκι ξυλοκοπτικής

που τρυπάει το σπόνδυλο

και ρουφάει το μεδούλι τους

νύχτα και μέρα.

Πηγή: Δοκιμασία - περιοδική έκδοση λογοτεχνικού προβληματισμού, τεύχος 7 (1974)

Αναδημοσίευση από: https://pribas.blogspot.com/search/label/%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CF%85%20%CF%83%CE%B5%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7