Τί ’θελε να τα κουβαλήσει κείνα τα παγώνια
ο Πυριλάμπης, ο καλαίσθητος, απ’ την αυλή του Πέρση
βασιλέα; –
παράταιρα στο χώρο τον ελληνικό, κομπάζοντας
με τη χυδαία πολυχρωμία τους, πάνω στην πάλλευκη
μαρμάρινη κλίμακα της Περικτιόνης. Βέβαια, ο λαός
πολύ τα θαύμασε. Κι ίσως ο Πυριλάμπης,
όχι για τα φτερά τους αλλά για τη μια μοναδική κραυγή τους,
να τά ’χε φέρει στην Αθήνα. Ο Πλάτων, σίγουρα,
θά ’ξερε το γιατί. Κι άλλωστε μη δεν έβαφαν και τότε
λόγους κι υδρίες και πρόσωπα κι αγάλματα;
Κι ας φαίνονται όλα εκείνα σήμερα κατάλευκα.
Από την ποιητική συλλογή: «Μαρτυρίες Β΄» (1964-1965).
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα, 1972-1974», τ. Θ΄, Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 269.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου