Της μάνας μου
το χέρι το αριστερό
μου ’δειχνε δαίμονες
να τους κοιτώ στα μάτια.
Στραγγάλιζε τον φόβο μου
στο χέρι το δεξί,
με μάθαινε πώς να κρατώ
στο βλέμμα μου τον ήλιο.
Της μάνας μου
τα χέρια και τα δυο,
όσο μεγάλωνα, μικραίναν
και με σπρώχναν.
Μου ’ριχναν μίτους
την άκρη τους να βρω.
Χειροκροτούσαν
όταν έκοβα το νήμα.
Της μάνας μου
δε στέρεψε η θηλή
να ξεδιψάω
της αγάπης της το γάλα.
Στα σωθικά της
έχει ακόμα ζωντανό
σχεδόν μισό αιώνα
τον πλακούντα.
Της μάνας μου
ζευγάρωσε η ευχή:
«Αν γίνεις μάνα,
μόνο τότε θα με νιώσεις».
Βαρβάρα Χριστιά
Συλλογή: Ασυμφωνία Τύπου Ξι, Εκδ. ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου