Μαργαρίτα Παπαμίχου - Ονειρεύτηκα φθινόπωρο

Θα σωθούμε από ένα αγέρι που θα μας φυσήξει δυνατά
τα μαλλιά μας θα γίνουν κύματα στη θάλασσα του Λεβάντε
τα σώματά μας βραχονησίδες στο Αιγαίο
να ‘ρχονται να σκαρφαλώνουν θηρευτές του έρωτα
θα βάζουν τη σημαία τους στην κορυφή της λύπης μας
ανενδοίαστα κύματα θα μας χαρίζουν ουράνιους οργασμούς
το τραγούδι μας κρεμασμένο
στο ράμφος ενός κότσυφα
θα ενορχηστρώνει μια καινούρια άβυσσο
τα δέντρα θα ‘ναι πιο ψηλά απ’ τη ζωή μας
και πιο χαμηλά από την υπερηφάνεια μας
το φύλλο μας
σε μια στιγμή θα πέσει
ανύποπτα
από αγάπη
ή από μια παράφορη εγκατάλειψη