Κωστής Μοσκώφ - [άτιτλο]

Η Κρήτη βάρυνε πάνω μας

καθώς αποχαιρετούσαμε τα τελευταία βουνά της,

ώχρα του Ζάκρου, τραγίλα και θυμάρι,

και ο σγουρόμαλος Αμνός πλάι μου...

Το βράδυ ακούσαμε την Κασιανή,

έψελνε όμορφα ο καλόγερος απ' το Σινάι

το άλλο πρωί φάνηκε μπρος μας το όρος Κάρμηλος...

Τα 'πιαμε γερά στα Ιεροσόλυμα στο ταβερνάκι

- το Σώμα, το Αίμα, τα Άγια Πάθη

φαντάροι Σεφαρντίμ,

Ασκεναζίμ,

- και ο Ναγκίπ να κρύβει

την χειροβομβίδα στην κωλότσεπή του...

Λέιλα, Γιόφυ, κι συ Ρένα, παλιά αγάπη μου,

η μισή μου καρδιά μ' αυτούς

η άλλη με τους άλλους

και το παλιό σπιτάκι μας στην Βηθλεέμ,

στάβλος πάλι,

του Β' λόχου του τάγματος Χαΐμ Βάισμαν...

Πηγή: Ποιήματα, Καστανιώτης, 1987.

Απ'  τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη