ένα μάτι ανελέητο κι εμείς
κόκκινα κι άσπρα πιόνια στη λέσχη των τραπεζικών·
είναι το ίδιο φωτάκι που καίει στην πολύβουη Αθήνα
για μια νύχτα μονάχα, την άνοιξη, «φθερεί αυτόν ο Θεός»
αυτός ο αμαρτωλός Θεός που με σαρκάζει στο κάτασπρο γέλιο σου
κάτω από μια λάμπα ασετιλίνης τα βράδια στον κήπο
δε μ’ αφήνουν ποτέ μοναχό και το τρίτο παράθυρο
ένα κόκκινο μάτι – ανάβει τη φλέβα της νύχτας, πυκνώνει τη μοναξιά
θαμπώνει τα όνειρά μου
Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Ο δύσκολος θάνατος (Αθήνα, εκδ. Νεφέλη, 1985)[Ενότητα Δύσκολος θάνατος (1950-1953)]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου