Γ. Θ. Βαφόπουλος - Το ανέβασμα

Από το ύψος που σ’ έχει ανεβάσει

της λευτεριάς η λαχτάρα,

μου έχεις ριγμένη

την ανεμόσκαλα τούτη.

Κι έτσι καθώς αναβαίνω

σκαλί το σκαλί,

στου γλαυκού σου υπακούοντας

του βλέμματός σου το κάλεσμα,

δίχως ίλιγγο, δίχως πόνο, δίχως λύπη,

σ’ ατενίζω με γαλήνη κατάματα,

τραγουδώντας το δικό σου τραγούδι:

το αιώνιο τραγούδι της αγάπης,

το αιώνιο τραγούδι του θανάτου.

Πηγή: Η Προσφορά και τα Αναστάσιμα (1948)

Αναδημοσίευση από: https://thepoetsiloved.wordpress.com/category/%CE%B2%CE%AF%CE%BA%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85/%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF/%CE%B2%CE%B1%CF%86%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82/page/2/