Μπροστά σου μια καταπράσινη κινητικότητα
τοπίου που αλλάζει δέρμα λόγω εποχής.
Ο ουρανός σταχτής. Έχει χάσει τον ήλιο του
αναζητεί τον ορίζοντά του, πού ν' ακουμπήσει.
Όλα υποβόσκουν ακόμη μες τη λάβρα του καλοκαιριού
που εμψυχώνει τις φαλακρές πλευρές των λόφων.
Όλα βομβούν σε μια παντελή έλλειψη ισορροπίας.
Αυτή είναι η γλώσσα των πουλιών
ν' αφήνουν στον αέρα τα φωνήεντα των κραυγών τους.
Αυτή η γλώσσα των δέντρων
ν' αφήνουν νωχελικά τα κλαδιά τους στην ανάλαφρη παλίρροια της αύρας.
(Από τη συλλογή Αλλαγή Σκηνικού, εκδ. Στιγμή 1991.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου