Να επιμένεις ανάμεσα στα μαυρισμένα
βράχια, τα στεγνά -
σα φορείο, τα βράχια -
να επιμένεις στο φιδίσιο δρόμο
κι ας λέγεται Du Toit cloof,
στην επίπεδη έρημο˙
και μόνο καμένα χόρτα,
ψημένες πέτρες, να επιμένεις˙
δεν ισχυρίζομαι πως είχα τίποτα περισσότερο
άλλοτε:
να επιμένεις έλεγα,
τίποτα περισσότερο˙
χωρίς δέντρα,
χωρίς στάχυα,
χωρίς ποτάμια -
να επιμένεις,
τίποτα περισσότερο.
Δημήτρης Δούκαρης, Ποιήματα της Καλής Ελπίδος, 1963.
Αναδημοσίευση από: https://vkountzakis.blogspot.com/2019/03/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου