Ανατολικά της συνοικίας
κάτω απ’ τις γέφυρες
βρήκα τη φάρα μου ξέμπαρκη
να θαυμάζει τον ωκεανό.
Τί νύχτα με το τραγούδι των νταβατζήδων
και γύρω στους ντόκους πρεζάκηδες
να χτυπάνε στα πόδια τη δόση
να παραμιλάει το ραδιόφωνο
αγόρια να λικνίζονται στο δρόμο
ο γέρο-Ντίκυ να φωνάζει
για πού το βάλατε ρε καθίκια;
κι έμεινε μια τουρκάλα
για να τους μαζέψει όλους στην ασημένια πλατεία
όπου ένα αγόρι έβαλε μια φωνή
και σαλτάροντας
άνοιξε στα δύο τη ράχη της πολιτείας.
Μουσουλμάνος δρόμος, Άγρα 1983.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου