Στοιχειώνουν το νου μου λέξεις, όπως
παταλιά, κιώνω, κατακιάζω, πιλάλα, (γ)κλιτσινάρα, αρνάρι
τηλώθηκα, τσιρικώνω, αρτσίδι, στρεκλάω, σιγενικό,
δρούγα, χαράρια, αρμακάς, σκαπέτηκε, στρουμπούλι… *
…Και άλλες που κανάκεψαν τα μικρά μου χρόνια
και πια δεν θυμάμαι…
Τις πήρανε μαζί τους τα στόματα
που έκλεισαν για πάντα…
Ίσως να έχει κάπου και η γλώσσα
το δικό της κοιμητήριο…
Να ‘ξερα πού, να μπορώ να πηγαίνω…
Να τους ανάβω κερί και να θυμάμαι….
...................................................................................................................................................................
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 17/4/2018
* Μετά από αίτημα απόδοσης των νοημάτων:
παταλιά= ανάσκελα
κιώνω= τελειώνω
κατακιάζω= καταφέρνω να φάω μεγάλη ποσότητα και σε γρήγορο χρόνο
πιλάλα=τρεχάλα
(γ)κλιτσινάρα= ο πίσω τένοντας που κινεί την φτέρνα
αρνάρι= τριβείο που λείαιναν τις οπλές των αλόγων
τηλώνομαι= χορταίνω (τήλος στον Όμηρο η μπουκιά)
τσιρικώνω το άλογο = καλπάζω με το άλογο
αρτσίδι= μούσκεμα
στρεκλάω= παραπατάω (μετά βίας στέκομαι όρθιος μην πέσω)
σιγενικό= το κρύο που δεν αντέχεται... ο δυνατός παγωμένος αέρας...
δρούγα= εξάρτημα της ρόκας
χαράρια = κατασκευή από βέργες ξύλινες και σχοινί για το κουβάλημα του άχυρου
αρμακάς= σωρός από πέτρες συνήθως σε μια άκρη του αμπελιού
σκαπετάω =εξαφανίζομαι τρέχοντας πίσω από χαμηλή ράχη
στρουμπούλι = στρογγυλή πέτρα λεία από την ποταμιά που χρησίμευε για το τρίψιμο του αλατιού.
Αντλήθηκε απ' το προφίλ του Σπύρου Αντωνόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου