Ξύπνησε με μιας. Άνοιξε το παράθυρο στο αχνό φως, τον καθαρό ουρανό, το αναζωογονητικό αεράκι. Ένιωσε το κορμί του, σπιθαμή προς σπιθαμή, και το ένιωσε γερό. Κοίταξε στο μαξιλάρι και είδε πως δεν είχαν πέσει καθόλου τα μαλλιά του στη διάρκεια της νύχτας. Κοίταξε στο σεντόνι και δεν βρήκε ούτε ίχνος από αίμα. Άνοιξε το ράδιο και δεν άκουσε ειδήσεις για νέους σκοτωμούς στο Ιράκ, στη Γάζα ή στο Αφγανιστάν. Σκέφτηκε ότι κοιμάται ακόμη. Έτριψε τα μάτια του μπροστά στον καθρέφτη και αναγνώρισε εύκολα το πρόσωπό του. Φώναξε: «είμαι ζωντανός». Πήγε στην κουζίνα να φτιάξει καφέ. Έβαλε μια κουταλιά μέλι σε μια κούπα με γάλα χωρίς λιπαρά. Στο μπαλκόνι είδε ένα περαστικό καναρίνι κουρνιασμένο σε ένα δοχείο για λουλούδια που το είχε αφήσει χωρίς νερό. Είπε καλημέρα στο καναρίνι και σκόρπισε ψίχουλα από το ψωμί τριγύρω του. Το καναρίνι πέταξε και προσγειώθηκε στο κλαδί ενός θάμνου και άρχισε να τραγουδάει. Πάλι σκέφτηκε πως πρέπει να κοιμάται. Κοίταξε άλλη μια φορά τον καθρέφτη και είπε:«αυτός είμαι εγώ». Άκουσε το τελευταίο δελτίο ειδήσεων. Κανένα καινούργιο φονικό στον κόσμο. Ένιωσε πολύ χαρούμενος αυτό το αλλόκοτο πρωινό. Η χαρά του αυτή τον οδήγησε στο γραφείο του. Σχημάτισε μια φράση στο μυαλό του: «Είμαι ζωντανός παρόλο που δεν νιώθω κανένα πόνο». Ένιωσε γεμάτος από μια παθιασμένη επιθυμία να γράψει ποίηση, εξαιτίας αυτής της κρυστάλινης διαύγειας που είχε έρθει να τον βρει από κάποιο μακρινό τόπο. Από το μέρος εκείνο όπου βρισκόταν τώρα! Όταν κάθισε στο γραφείο του, βρήκε τη φράση «είμαι ζωντανός παρόλο που δεν νιώθω κανένα πόνο», γραμμένη σε μια λευκή κόλλα χαρτί. Τότε πια σταμάτησε να αναρωτιέται αν κοιμάται. Ήταν απόλυτα σίγουρος γι’ αυτό.
μεταφρ. Γρηγόρης Παπαδογιάννης, Πηγή Fortezza, τ.1
Αναδημοσίευση από: https://www.poiein.gr/2009/12/17/iaiiyio-ioaniosso-oai-ia-eieiuoae-aeuic-aiyeaioi-iaoaon-ancaunco-dhadhaaiaeuiico-fortezza-oao1/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου