Paul Éluard - Ποιήματα

 Τόσο εύθυμο το Παρίσι

Πόλεμος! Τίποτα πιο σκληρό απ΄τον πόλεμο μες στον
χειμώνα. Είμαι πολύ βρώμικος (σε μας κανείς δεν περπατά στο
πεζοδρόμιο, ούτε στο δρόμο) μα τι χαρά ναρθης εδώ ν’ ανάπαυθής!
Η πολιτεία να σφύζη από ζωή. Στο σινεμά οι μάγκες
Σφυρίζουν τη «Κυρία με τας Καμελίας».
Και μεις ρωτάμε εκείνους που διασχίζουνε την πόλη πη-
γαίνοντας αλλού αν ψάχνουν για διαμάντια μ’ ένα αλέτρι!

`
*
Μοντέλο

Τα δίχτυα των δέντρων άδραξαν πολλά πουλιά
Τα νύχια των πουλιών έραψαν τα’ ακίνητα κλαδιά
Στα κόκκαλά τους

`
*
Το σύμπαν-μοναξιά

Τις οπώρες της μέρας κλώσσησ’ η γη
Μια γυναίκα μια μόνη δεν κοιμάται
Τα παράθυρα κλειστά

*
Μια γυναίκα κάθε νύχτα
Ταξιδεύει στο μεγάλο μυστικό.
*
Χωριά κουρασμένα
Που τα κορίτσια γυρνούν με χέρια γυμνά
Σαν συντριβάνια
Η νιότη φουντώνει μέσα τους
Και γελάει πατώντας στα νύχια
Χωριά κουρασμένα
Όπου όλα τα πλάσματα είναι ολόιδια
*
Ως εδώ τρυπώνουν τα έντομα
Χαλάζινες σκιές της φωτιάς
Μια φλόγα σβησμένη
Πιτσιλίζει τον ύπνο
Τη σάρκινη κλίνη και τις αρετές του.
*
Θέλω να σ’ αγκαλιάζω σ’ αγκαλιάζω
Θέλω να σ’ αφήσω θυμώνεις
Αλλά στα σύνορα της αντοχής μας
Ονειρεύεσαι πιο επικίνδυνη πανοπλία από το όπλο

`
*
Κατασκευές

Το αίμα κυλώντας στις πλάκες
Μου δένει σαντάλια
Σε μια καρέκλα στη μέση του δρόμου
Χαζεύω τις μικρές κρεόλες
Βγαίνουν απ΄το σχολείο φουμάροντας πίπα
*
Τ’ άσπρα δέντρα τα μαύρα δέντρα
Πιο νέα από τη φύση
Πρέπει για να ξαναβρούμε αυτή την τύχη της γέννησης
Να γεράσουμε.

`
*
Οι ώρες μου (αποσπάσματα)

Ι
Στο σώμα των κλαδιών
Ξαναγεννιούνται τα φύλλα μου
Ο δρόμος μου στεφανωμένος
Από ηλιόλουστη ευτυχία.

Χ
Δεν έχω μνήμη
Κι είμαι αδέξιος
Γύρω απ΄το μοιραίο κρεβάτι
Το κάθε τι είναι καινούριο

ΧΙΙ
Σε φυλακίζω κάθε βράδυ
Πηγμαία φλόγα υπέρτατη
Του υγρού σκοτεινού σπιτιού.

Μ’ επέστρεψες στο χώρο μου
Στο σχήμα του κορμιού μου

`

*

Σειρήνα

Τι θέλετε η πόρτα φυλάγονταν

Τι θέλετε είμασταν φυλακισμένοι

Τι θέλετε ο δρόμος ήταν αμπαρωμένος

Τι θέλετε η πόλη είχε υποταχτή

Τι θέλετε πέθαινε της πείνας

Τι θέλετε είμασταν άοπλοι

Τι θέλετε η νύχτα είχε πέσει

Τι θέλετε είχαμε αγαπηθή.

Paul Éluard, «ποιήματα του πώλ ελυάρ» (απόδοση: Γ. Καραβασίλης), εκδ. κουλτούρα, Αθήνα, 1971

Πηγή: https://www.poiein.gr/2015/12/03/paul-luard-dhiethiaoa-oio-dhthe-aeoun-adhuaioc-a-eanaaaosseco-aea-eioeoiyna-aethia-1971/