Ξαπλώνω απόψε πάλι στη μεριά σου.
Και με φωνάζω από το διπλανό δωμάτιο
μ’ αγκαλιάζω με φιλάω
είμαι περήφανος για τους βαθμούς σου
το Σάββατο θα πάμε σινεμά
την Κυριακή θα φάμε έξω
και σε σφίγγω στη σκιά μου
αυτήν που έχω στους πνεύμονες
και δε θα σε προλάβουν
μονάχα μην υποπτευθείς
γι’ αυτό
ανάβω και τσιγάρο:
-Μπαμπά, πάλι τσιγάρο;
μ’ ακούω να λέω
αλλά δεν ξέρω πια
ποιος απ’ τους δυο
καπνίζει
και ποιος κλαίει.
Άκυρο θαύμα 1996
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου