Και εσύ επίσης έχεις δει τον ήλιο ένα πουλί φωτιάς
Να περπατά στα σύννεφα διασχίζοντας τον χρυσό ουρανό
Έχεις γνωρίσει του ανθρώπου τη ζήλεια και τη μικρόψυχη επιθυμία,
Έχεις αγαπήσει και έχεις χάσει.
Εσύ που έχεις γεράσει, αγάπησες και έχασες όπως κι εγώ
Ό,τι είναι όμορφο άλλα προορισμένο να πεθάνει,
Έχεις αφήσει τα σημάδια σου στη βιαστική πάχνη.
Κι έχεις βαδίσει πάνω στους λόφους τη νύχτα,
Και το κεφάλι σου ξεσκέπασες κάτω από τον ζωντανό ουρανό,
Το μεσημέρι περπάτησες στο φως,
Γνωρίζοντας την ίδια ευχαρίστηση με μένα.
Μόλο που χρόνια μας χωρίζουν είναι ένα τίποτα.
Η νεότητα καλεί τα γηρατειά ανάμεσα από τα κουρασμένα χρόνια:
Τι βρήκες φωνάζει, τι αναζήτησες;
Αυτό που εσύ βρήκες, απαντούν τα γηρατειά μέσα απ’ τα δάκρυα,
Αυτό που εσύ αναζήτησες.
Πηγή: Ντύλαν Τόμας, Ποιήματα, Εισαγωγή - Μετάφραση Μαρία Αρχιμανδρίτου ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου