Στη φλούδα των δέντρων κρύβει ο χρόνος τον έρωτά του
και στις κορφές των κυμάτων διαβάζεις τον άνεμο·
στις μεγάλες πεδιάδες την επιμονή της βροχής
και στ’ απέραντα δάση τις πολιτείες που θα ‘ρθουν.
Κι όμως εσύ που πίστευες πως δεν υπήρχε ταξίδι που να μην έκανες
και πως ο κόσμος αυτός απ’ όπου κι αν σταθείς
θα φεύγει σε τέσσερις απλησίαστους ορίζοντες
πως δεν υπήρχε μυστικό που να μην το βρίσκουν οι στίχοι σου
θα φύγεις με τους άλλους κορμούς των δέντρων
σπρωγμένος απ’ το ρεύμα του ίδιου ποταμού
ανήμπορος ως το τέλος να εικάσεις εκείνο το βλέμμα της…
Η Μεγάλη Έρημος (1961-1962)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου