πάλι είναι πρωί
πάλι είδε καθ' ύπνον το ίδιο όνειρο
πάλι ένα σπίτι σχεδόν άδειο
πάλι το πνεύμα του σπιτιού
πάλι κουρασμένο και λίγο μοχθηρό
πάλι άγνωστοι άνθρωποι το επισκέπτονται
πάλι φορούν φθαρμένα ρούχα
πάλι είναι προς ενοικίαση
πάλι ξέρει πως είναι δικό της
πάλι η λεκάνη του λουτρού βρίσκεται στο σαλόνι
πάλι στην κρεβατοκάμαρα οι κίτρινες πεταλούδες
πάλι μπορεί να είναι και απολιθωμένα μάτια
πάλι ανοίγει κλείνει πόρτες
πάλι σκέφτεται πως το σπίτι είναι λίγο τρελό
πάλι ακούγεται ένα κλάμα σιγανό
πάλι μία λεοπάρδαλη νωχελικά κάθεται σε ντιβάνι
πάλι έρχεται κατά πάνω της, αλλά
πάλι δεν της επιτίθεται
πάλι την αγκαλιάζει όπως οι δικές της γάτες
πάλι η ίδια λεοπάρδαλη που δεν τρώει σάρκες
αλλά όνειρα
πάλι την ταΐζει, από τα δικά της, τα χαμένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου