Κοιτάζοντας τον γκρίζο ουρανό
ρώτησε τον γεωργό αν θα βρέξει.
Νοιαζότανε για τη σπορά
μα καρτερούσε ν’ αρχίσ’ η βροχή
για να γίνουν τα χώματα λάσπη.
Να λερωθούμε πιο πολύ
να σιχαθούμε τη βρομιά
να πούμε επιτέλους φτάνει.
Ήξερε βέβαια πως η λάσπη δεν αρκεί·
πως θέλει και νου που ν’ αστράφτει.
Κυριάκος Ευθυμίου, Προτελευταία αλήθεια, Εκδόσεις Σαιξπηρικόν, 2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου