Αφίστε με, παρακαλώ, μια στιγμή να περάσω
Θα 'μαι σύντομος
όπως όλοι οι αληθινά μεγάλοι. Δε με ξέρετε;
Είμαι, λοιπόν, εγώ που φώναξα πριν τόσες χιλιάδες
Χρόνια, εκείνο το ασύγκριτο, μάταιο "νενικήκαμεν".
Εγώ που πρόδωσα τους Ελληνες σ' όλες τις μάχες και
τους Πέρσες
σ' όλη την αιωνιότητα. Ακριβώς, το μαντέψατε!
Είμαι ο Λάζαρος.
Εγώ που μου φωνάξανε μια νύχτα, τέσσερις μέρες νεκρός:
Λάζαρε, βγες έξω. Κι εγώ ήξερα πως κανείς δεν
μπορούσε να μ' αναστήσει,
συμπόνεσα τόσο την ανθρώπινη ευπιστία
που σηκώθηκα
ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΙΣΤΕΩΣ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1958 -1964)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου