ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ
"Θέλω να φύγω κάπου και να ξαναδιαβάσω Προυστ",
Είπε ένας εκδότης του Φόρτσιουν σ' έναν άνθρωπο του Τάιμ.
Μα η φωτιά μούγκρισε και πέθανε, ο φοίνικας έκρωξε σα χήνα,
Κι όλοι οι δρόμοι για την εξοχή ξεφτισμένοι σα σάλια
Έξω απ' των προαστίων το σούρουπο. Βηματίζοντας
σε προθαλάμους,
Με παράθυρα ψηλά σα μίλια να τυλίγουν ένα όνειρο
με μάρτυρες,
Γεύεσαι, οραματιστής και επικούρειος, τα ονόματα των πόλεων
στην ακτή,
Μαύρα ανοιχτά αυτοκίνητα να σφυρίζουν στις λεωφόρους,
γαλάζιες απ' τη βροχή
Προς κάποια λάμπα, καίγοντας αυτές τις προτάσεις.
"Θέλω να φύγω κάπου και να ξαναδιαβάσω Προυστ",
Είπε ένας εκδότης του Νιούζγουικ σ' έναν άνθρωπο του Λουκ.
Νταχάου με τηλέφωνα, Σιβηρίες μ' επιχορηγήσεις.
Κάποιος διαβάζει, καθώς ο χειμώνας εγκαθίσταται στην πόλη,
Τη βραδινή εφημερίδα, σ' ένα του Ίρβινγκ Πλέις καφέ.
*
ΠΡΩΙΜΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Του καλοκαιριού η μνήμη του χειμώνα η συνείδηση είναι.
Καθισμένος ή περπατώντας ή ακίνητος μόνο μένοντας,
Κερδίζοντας τη ζωή ή κοιτάζοντας το χιόνι να πέφτει,
Θυμάμαι τον ήλιο στα πεζοδρόμια σ' ένα θερμότερο τόπο,
Ένα μικρό ξενοδοχείο κι ενός πεθαμένου κοριτσιού το πρόσωπο·
Τα θυμάμαι αυτά σ' αυτό το ψηλότερο υψόμετρο, κοιτάζοντας
δυτικά.
Μα το δωμάτιο είναι κρύο, οι λέξεις στα βιβλία κρύες·
Και το ερώτημα, αν βρίσκουμε αυτό που ζητάμε,
Είναι αφηρημένο, αναπάντητο απ' τον ήχο μιας ξεμανταλωμένης
πόρτας
Που βροντά στον άνεμο, ή τον ήχο του χιονιού στις στέγες,
ή τη λάμψη
Του χειμωνιάτικου ήλιου. Ό,τι μάθαμε, δεν είναι αυτό
που μας είπανε.
Παρατηρώ το χιόνι, λυπάμαι τον παλμό που δεν είναι εκεί.
ΓΟΥΕΛΝΤΟΝ ΚΙΖ
από το συλλογικό τόμο
ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ
ΠΟΙΗΣΗ
Μετάφραση
ΑΛΕΞΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α. Σ. Ε. Α.Ε
Απρίλης 1979
Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του Γιώργου Αλπογιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου