Δεν είχα ποτέ δικό μου κήπο
Ούτε γλάστρες είχα
Δεν χρειάστηκε ν’ αφήσω τα κλειδά στον κολλητό μου
Να ποτίζει τα λουλούδια όσο λείπω
Ποτέ δεν έλειψα άλλωστε
Πήγα μέχρι την Αλεξάνδρας κι έτρεξα πίσω
Πήγα μέχρι το περίπτερο κι αγόρασα ξυραφάκια
Πήγα μέχρι την ταράτσα κι άπλωσα θηλειές
Πήγα πουθενά
Πήγα κατά διαόλου μου και δεν ήθελα να γυρίσω
Γιατί δεν ερχόσουνα
Γιατί δεν σε είχα μυρίσει στον αέρα
Γιατί δεν έβλεπα τα κορίτσια στη Σόλωνος
Να τραγουδάνε τον εθνικό τους ύμνο
Γιατί δεν σου είχα πιάσει το χέρι
Κι είμασταν ακόμα πολύ σκλαβωμένοι
Γιατί δεν πρόσεξα ότι φορούσες σιδεράκια
Και ξεσήκωνες κάτι ραγιάδες στη Μπενάκη
Έπρεπε να με φιλήσεις στο στόμα
Για να πάω κάπου
--------------------
Πηγή: Αν είχαμε παντρευτεί, θα γεννούσαμε τον Κωστή Παλαμά, Εκδόσεις Τηλέγραφος, 2024.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου