Τα μάτια δειλά
σαν κάτι που λάμπει και υποτάσσεται
στις φλόγες της καιόμενης βάτου
Ώρες πνιγηρές και η καρδιά
ένας ικετευτικός λαιμός που κλαίει
Εγκαταλειμμένα δέντρα
δέχονται τις μαχαιριές των κεραυνών
Ο ουρανός σπέρνει πυρκαγιές
κι ένα γαλάζιο φως αναδύεται
Θα 'ρθει το τραγούδι που αρνιέσαι
εαρινή γιορτή στο έκπληκτο σώμα
Ο καιρός δεν ανήκει μόνο στη θλίψη
Ηλίας Σιμόπουλος, Πέτρες, εκδ. Γκοβόστη, 1992.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου