Γιάννης Τζώρτζης - Λάμπει παντού το πάθος μου

Ένα κομμάτι κίτρινου ουρανού
και το σκυλί που ξενυχτά στα πόδια μου.

Φεύγεις εσύ ανεβασμένη στο χιλιόμετρο 

χωρίς όνομα, χωρίς γένος.

 Τις νύχτες, με την απόσταση στο στήθος μου,
το πάθος μου γυρίζω τον τροχό έρμαιος της ομίχλης,
(Μου παραστέκει ο Αρχάγγελος) 

Περιμένοντας το ξημέρωμα, ομνύοντας στο φως

 οσμίζομαι στον αέρα
τη μουσική της πέτρας και του μέταλλου 

που με τυλίγει.

Μένοντας κανείς μόνος ως τη σάρκα του 

Μαθαίνει τον τοίχο του, γλιτώνει το θάνατο.

Το απόγευμα στα δωμάτια
Έρχεται το τρομερό κεφάλι του ψαριού 
Να δοκιμάσει τα πράγματα·

Το έχει στεφανώσει η εκδίκηση, 

Αυτή που αποζητά το μητρικό του μένος,

Σ' όλο το σώμα ένας ανυπόφορος πόνος 

Επιστρέφει απ' τα κρυφά ταξίδια του 

Ανεβαίνει στα κύματα, χωνεύει το χρόνο.

Ο ύπνος του κυνηγού, 1989