Ώρα τρεις μεσημβρινή.
Περιμένεις έξω απ' το νηπιαγωγείο,
Όλα τα άλλα παιδιά,
Έχουν επιστρέψει πλεον στο σπίτι.
Περιμενεις μόνος,
Πολύ μόνος.
Τα γέλια χάνονται ολοένα όσο περνούν τα χρόνια.
Αρχίζεις να καίγεσαι απ τη ζέστη.
Το σάλιο σου έχει ξεραθεί,
Το κλάμα δεν φτάνει πια
Να σε δροσίσει.
Οι ρυτίδες σχηματίζονται σε χρόνο επιταχυνόμενο.
Περιμένεις,
Ακόμα περιμένεις τον πατέρα να φανεί απ' τη γωνία.
Σου τάξε πως θα έρχεται πάντα να σε παίρνει.
Ο ορίζοντας άδειος,
Πήγε τέσσερις και πέντε και έξι και χειμώνες και καλοκαίρια
Και άνοιξη σε επανάληψη.
Δεν τολμάς να φύγεις,
Μην τυχόν και χάσεις τη συνάντηση
Παιδάκι ετών 37
είναι ώρα να επιστρέψεις στο σπίτι
Μοναχό σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου