Η αθανασία ένα θρόισμα στα φύλλα
κάτι σαν άρωμα
από γρασίδι της παλιάς πατρίδας
Εκεί είδα τους φίλους μου
-απόμακρα θαμπά χαμόγελα
μια μουσική βραχνής ασπρόμαυρης ταινίας
Τους μίλησα και μου μίλησαν
δεν ήξεραν πως είν' αποθαμένοι
όμως εγώ
και μέσα στ' όνειρο
το ήξερα
Ποιος τώρα με ονειρεύεται και μένα
και ποιος ξυπνάει με τα δάκρυα στα μάτια;
Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος
30.6.12
Σημειώσεις, τχ. 76.
Αντλήθηκε απ' το προφίλ του Θωμά Ιωάννου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου