Ένα φαντασμαγορικό μελόδραμα κατάντησα. Κατάλαβα πως το πεπρωμένο κάθε ύπαρξης είναι η ευτυχία, η δράση δεν είναι ζωή είναι τρόπος να ξοδεύεις ενεργεία, μια υπερδιέγερση. Η ηθική είναι ο εκφυλισμός του εγκεφάλου, καμιά από τις σοφιστείες της τρέλας που κουβαλάμε δεν έχω λησμονήσει. Μπορώ να τις επαναλάβω όλες κατέχω τον μηχανισμό, ναι. Η ευτυχία ήταν το πεπρωμένο μου, άλλα η ζωή μου θα είναι πάντα πολύ μεγάλη για να αφιερωθεί στην ομορφιά και την δύναμη και τα παιδικά μου χρονιά, αυτός ο μεγάλος δρόμος για όλες τις εποχές, στερνή μου γνώση τώρα εδώ, ασκητικός στο έπακρο, ένας περήφανος βλάκας.
Και όμως έχω δίκιο, είχα δίκιο να περιφρονώ τα ανθρωπάκια, παράσιτα που σήμερα όλο και πιο πολύ τολμούν να διαφωνούν μαζί μας, είχα δίκιο για ότι περιφρονούσα, αφού εγώ ήμουν άλλου, είμαι άλλου, φευγάτος. Αρκετοί καταραμένοι ήμασταν εδώ κάτω, από καιρό ήμουνα στον θίασο τους παλιοί γνώριμοι, η αλληλεγγύη μας είναι άγνωστη, ο ένας σιχαίνεται τον άλλο, ωστόσο παραμένουμε ευγενικοί, οι σχέσεις μας είναι καθώς πρέπει και η υπόληψη μας δεν ακόμη έχει τελείως σπιλωθεί.
Πώς όμως θα γίνουμε δεκτοί από τους εκλεκτούς αφού για να τους πλησιάσεις δεν χρειάζεται μόνο θάρρος άλλα και υποταγή ναι εγώ είμαι άλλου, φευγάτος, ναι φευγάτος.
Μια Εποχή στην Κόλαση, μετάφραση: Χριστόφορος Λιοντάκης
Διαβάζει ο Γιώργος Κιμούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου