Οι νύχτες του Σεπτέμβρη
Ύστερα από ένα παρατεταμένο καλοκαίρι
Θυμίζουν λόγια ερωτευμένων
Έχουν γεύση πετροκέρασου·
Κάτι από ρόδινη σάρκα
Είναι άνθη και φυτά, μάτια και τραγούδια
Για σένα που πόνεσα κ’ έκλαψα πολύ
Αναθυμάμαι όσα γράψαμε στη σιωπή
Τα κόκκινα τετράδια με τις αφιερώσεις
Όλα τεκμήρια μιας αφάνταστης συντεχνίας
Μένουν κ’ ιστορούν τις λίμνες των ματιών σου
Έτσι βουλιάζω και χάνομαι στο χτες
Κοιτάζοντας φωτογραφίες που μιλούν για σένα
Σφίγγω τα χέρια μου για να σε κρατήσω
Γράφω στίχους για να μη χάσω τη φωνή μου
Όλα πάνε κ’ έρχονται
Μόνο εσύ έμεινες στ’ αστέρια
Να σε κοιτώ και να σε φωνάζω.
Γιάννης Κορίδης, από τη συγκεντρωτική έκδοση "Ποιήματα 1952-2002", εκδ. Ιωλκός 2002
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου