Λευτέρης Ξανθόπουλος - Το κόκκινο δωμάτιο

Άκου στο κόκκινο δωμάτιο
πέτρες βροχή κατρακυλούν
πώς να ξαπλώσω κομμένος στα δυό
μισός με τον πατέρα στο λιμάνι
μισός στη Φλωρεντία των Μεδίκων.

Γλυκαίνει ο καιρός καλοσυνεύει
βγαίνουν ανεμότρατες
μαρμαρόσκονη, τσιμέντο
ποιός φύσηξε στον τόπο αυτή τη σιωπή.

Ας γίνει ο φίλος εχθρός είπε
και γύρισε ξυπόλητος στον κήπο.

 Λευτέρης Ξανθόπουλος, Το κόκκινο δωμάτιο, Αθήνα 1988.

Αναδημοσίευση από: https://alonakitispoiisis.blogspot.com/search/label/%CE%9E%CE%91%CE%9D%CE%98%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A3%20%28%CE%9B%CE%95%CE%A5%CE%A4%CE%95%CE%A1%CE%97%CE%A3%29