Έτσι όπως ανοίγει τα πανιά του το καλοκαιράκι
βλέπω τον Μαγιακόφσκι ξυπόλυτο να βαδίζει πάνω
στην Κασπία Θάλασσα. Έτσι χλωρός ακόμα
είναι στον κήπο μας.
Κατηφόρες που έχει ο χρόνος, βογκητά και λησμονιές.
Ελλειπτικά που είναι τα φιλιά σου, έχουν τη φορά
του αποχωρισμού. Και τι είναι ο χρόνος;
Ένα σφυράκι είναι που σου χτυπάει τις νύχτες τα μάτια
και σπάει τα κρύσταλλα του ουρανού και τρέχουν:
λέξεις, κόμματα, τελείες και παρενθέσεις.
Και εκείνη η σπηλιά –που δεν φαίνεται στον χάρτη–
μας κρύβει από τον κόσμο και με ψιθύρους και ματιές
φεύγουμε γι' αλλού.
Από τη συλλογή «Ηλεκτρισμένη πόλη», εκδ. Κέδρος, 2008.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου