Μου αρέσουν οι ιδιαίτερα ευαίσθητοι άνθρωποι,
οι μοναχικοί, οι ονειροπόλοι, οι κοινωνικώς απροσάρμοστοι,
οι μη έχοντες πού την κεφαλή κλίνη, οι ανέστιοι, οι πλάνητες,
οι αποσυνάγωγοι, οι κατά κράτος ηττημένοι.
Πιστεύω ότι σ' αυτούς έχει δοθεί η χάρη. Όταν καμιά φορά
τους συναντώ μέσα στο αγριεμένο πλήθος, στις αποβάθρες
πλοίων ή τρένων, σε ερημικά καφενεία, σε ταπεινά εστιατόρια,
στη γωνιά ενός μπαρ, σε σκοτεινές αίθουσες κινηματογράφων
(και τους ξεχωρίζω αμέσως από εκείνο το αδιόρατο μείγμα
μελαγχολίας και ματαιότητας που διαποτίζει ολόκληρη την
ύπαρξή τους),
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου