Οι πρωινοί μου περίπατοι, με οδηγούσαν στον Κεραμεικό με τα τρελά του χορτάρια και τους εγκαταλειμμένους του τάφους, εναρμονίζονταν με τους τριγμούς των γειτονικών τραμ∙ όπου οι καφετζούδες στις φτωχογειτονιές έλεγαν τον καφέ∙ όπου μια μικρή ομάδα από νέους άνδρες και νέες γυναίκες από τους οποίους ορισμένοι ήταν ήδη καταδικασμένοι σε έναν σύντομο, ξαφνικό ή αργό θάνατο, τελείωναν τη μακρόσυρτη άπραγη νύχτα τους, που δω κι εκεί ζωντάνευε από τις συζητήσεις γύρω από τον ισπανικό εμφύλιο ή από τα αντίστοιχα προσόντα μιας γερμανίδας βεντέτας του σινεμά ή της σουηδέζας ανταγωνίστριάς της, πηγαίνοντας ελαφρά μεθυσμένοι από το κρασί και την ανατολίτικη μουσική στις ταβέρνες να δουν την ανατολή από τον Παρθενώνα. Αυτά τα πράγματα και αυτά τα πλάσματα που αποτελούσαν τότε την πραγματικότητα του σήμερα, σήμερα τα βλέπω πιο μακρινά κι από τους μύθους ή τους σκοτεινούς θρύλους με τους οποίους τα είχα για μια στιγμή αναμείξει.
Marguerite Yourcenar, πρόλογος στις Φωτιές, μτφρ. Ιωάννα Χατζηνικολή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου