Κυριάκος Ευθυμίου - Ποιήματα

 ΜΝΗΜΗ

Όταν νύχτωνε

και πλέναν οι κοπέλες

τα ντροπαλά τους στήθη,

γνέφαν στο φεγγάρι και του μιλούσανε.

Πέρα, στον κίτρινο κάμπο

το καρπούζι ωρίμαζε σιωπηλά·

συντροφιά με τα ήρεμα όνειρα

που περιμέναν να γίνουν αλήθεια.

*

ΤΟΤΕ

Τότε π' ανάβαμε το άφοβο κερί

να μας κοιτάζει η νύχτα στα μάτια·

και μας ξυπνούσε γάργαρο το γέλιο τ' ουρανού

π' ολονυχτίς ξεφάντωνε με τ' άνθη στην αυλή.

Τότε - για τότε μιλώ-

που λέγαμε καλημέρα

και νιώθαμε τα ψάρια της αυγής

να μπαινοβγαίνουν με χάρη στα δίχτυα.

Τότε που γεννούσαμε ζωή μες στη ζωή

ξέροντας πως κάποτε θα μας σκοτώσει.

*

ΚΑΦΕ ΠΡΟΖΑΚ

Θέλω να λιποθυμήσω μήπως και με προσέξεις

να βρεθώ στο πάτωμα μήπως και με σηκώσεις.

Ας πάμε - σε ικετεύω - κάπου μαζί

να πλαγιάσουμε.

Θα σε φιλώ ώσπου να γαληνέψ' η πνοή σου

και τ' ολόφωτο σώμα σου πάψει να σκιρτά.

Πάμε· να γεννήσουμε νέο καιρό

μέσα στην ξενιτιά του δικού μας.

*

ΛΑΧΤΑΡΙΣΤΑ

Προτού χαράξει το φως

τα ψάρια νιώθουν στο βυθό

τη βάρκα να σιμώνει.

Χρόνια o ίδιος πανικός:

να ζήσουν λίγο ακόμη.

Μ' ένα τσιγάρο νυσταγμένο στα χείλη

και τ' αλμυρά του όνειρα πνιγμένα στη στεριά,

ρίχνει τα δίχτυα απρόθυμα ο ψαράς.

Λίγο μετά, στην αγορά

θα πωληθεί το ψέμα:

Ψάρια, ζωντανά ψάρια

λαχταριστά.

*

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

με συγχωρείς

πρέπει να γυρίσω σπίτι

είν' η ώρα που ο πόνος μου

φροντίζει την πληγή του

θέλει να είμαι δίπλα του

δεν εμπιστεύεται άλλον

*

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Ρώτησα αν μπορώ να περάσω για λίγο·

να δώσω ένα φιλί στη Μαρία και να βγω.

Είπαν: εδώ, παιδί μου,

δεν έχει είσοδο, δεν έχει έξοδο

δεν υπάρχει λίγο ούτε αρκετό.

Μα πιο πολύ

- αυτό που δεν έχει -

είναι φιλιά

φιλιά.

Είναι άδικο, σκέφτηκα, να πεθαίνει ο άνθρωπος.

Κυριάκος Ευθυμίου

ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ

Ποιήματα

ΣΑΙΞΠΗΡΙΚόΝ

2023

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του Γιώργου Αλπογιάννη