Μάνος Ελευθερίου - Τρία ποιήματα

 ΟΝΕΙΡΟ

Και είδα το θλιβερό θεριστή να δικάζει

και τις κακούργες λέξεις γεφύρι για τη λησμονιά

και σάμπως να ’μουνα εγώ η λησμονιά και οι λέξεις.

Και ρίχνεις τότε τη ζωή σου σε κρεβάτι

καθώς εγώ κι εγώ παίρνω στα χέρια το μπαλτά

και τη ζωστήρα

για να σκοτώσω, να αφανίσω, λέει τα αισθήματα·

μ’ όλες εκείνες τις γυναίκες που με γέννησαν

προτού τις άγαπήσω.

***

ΘΕΛΟΜΕΝ, ΠΡΑΤΤΟΜΕΝ

Βγαίνει γαλήνιος απ’ τους εξώστες και παντοδύναμος,

πάνοπλος μέσα στους φρουρούς και τα στρατεύματα,

(έξουσιάζει τα νησιά, τα πέλαγα, τα όνειρα)

έχει σκοτώσει τον ψυχίατρό του

τον καπετάνιο που τον έφερε

τη μητέρα του που τον ευχήθηκε

τον άνθρωπο που τον οδήγησε

τη γυναίκα που τον φυγάδευσε

την πόρνη που τον χρηματοδότησε

το σκυλί που τον γάβγισε

τους πρίγκιπες που τον ύποδέχτηκαν,-

«πνεύμα και θεραπεία» λέει «στας ξένας άγοράς

έκάστου θέματος υποδομή της άσφαλείας έπιχείρησις

έγχείρησις ασθενής το πρότυπον της έννοιας

αι σχέσεις θα εύρωμεν ελευθέριος ευέλικτος

μεγαλουργήση θέλομεν πράττομεν πραγμάτωσις

το δεδομένον αυτοθυσία και ρανίδα έστέ,-

Δεν ήμπορούμεν Κύριοι…»

***

ΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ

Κακουργούν οι λέξεις μου και με κατατρέχουν.

Στα χρόνια της ανάγκης γνώρισα κόσμο και ντουνιά

στα ξεροπήδαγα · παραμιλούσαν να σωθούν.

’Ανάμεσα ψευτιά και απομόνωση,

στην άδικη τη λησμονιά και στην εξόριστη αγάπη,

σ’ αύτό τον κόσμο το ακόυσα:

αν ξαφνικά γυρίσεις στο αριστερό πλευρό

αλλάζει το όνειρο.

Το άλλο τέλος δεν μπορεί κανείς να το προβλέψει.

Από το βιβλίο Μαθήματα μουσικής / Τα ξόρκια, β΄έκδοση, Εκδόσεις ύψιλον/βιβλία, 1980.

Αναδημοσίευση από:https://tokoskino.me/2020/04/26/%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/