Κάποτε στέκεσαι στη μέση του δρόμου, βράδυ – δε συμβαίνει – τίποτα, όμως η μακρινή φωνή ενός παιδιού, η μυρουδιά των γιασεμιών από έναν κήπο, η ησυχία των άστρων που την διέκοψε το σφύριγμα του τρένου, σου δίνουν μια αίσθηση σαν άξαφνα εδώ, αυτήν τη στιγμή, να έζησες όλα όσα προόριζε ο Θεός για σένα και τ' άλλα αργότερα δε θα 'χουν πια καμμιά σημασία.
Τα Χειρόγραφα του Φθινοπώρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου