Στο Κάστρο της Σίφνου, την παλιά πρωτεύουσα του νησιού, η κάππαρη ξεχειλίζει από παντού. Από τους ασβεστωμένους αυλόγυρους, τις χαραμάδες που αφήνουν οι πλάκες από μάρμαρο με συμπλήρωμα σχιστόλιθου, το λίγο χώμα που ποτέ δεν περισσεύει στις Κυκλάδες. Τα σπασμένα μάρμαρα, τα «λείψανα» όπως ονομάζονταν οι αρχαιότητες στα πρώτα βήματα της αρχαιολογίας στην Ελλάδα του 19ου αιώνα κοιμούνται στο μικρό μουσείο που ονειρεύεται κι αυτό να μεγαλώσει από το πλήθος των ευρημάτων που καιροφυλακτούν ξεχνώντας την αξία της ομορφιάς του της μικρής. Χωρίς αυτούς τους μάρτυρες που κάποιοι θέλουν να εξαφανίσουν ενώ άλλοι να εγκιβωτίσουν σε ανύπαρκτα στεγανά, τι θα ήταν η σχέση μας με τον εαυτό μας και τους άλλους;
Ηδη τα γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας από τη δανειακή σύμβαση του 2010, το δυσνόητο ΟΧΙ του 2015 που έγινε ανόητο ΝΑΙ εν ονόματι μιας «σωτηρίας»/σφραγίδας περαιτέρω διάλυσης και μέχρι τη σημερινή υλική και άυλη φτωχοποίηση του τόπου μας, το φάντασμα των «λειψάνων» εκείνων είναι παρόν: ως σαρκασμός για τους επιγόνους, προκειμένου να αγοράσουν οι επικυρίαρχοι τη χώρα σε τιμή ευκαιρίας. Ως «εμφύλια» διαμάχη για την Αμφίπολη, αλλά και για τις αρχαιότητες που βρέθηκαν κατά την κατασκευή του μετρό στη Θεσσαλονίκη και για τη διαχείριση της Ακρόπολης με τους «τσιμεντωμένους» διαδρόμους και τις λοιπές εν αναμονή (παλαιο)καινοτομίες.
Εν τω μεταξύ, ένα αίτημα που διατύπωσε η Μελίνα Μερκούρη τις προμνημονιακές εποχές παραμένει έκτοτε εκκρεμές: η επιστροφή των αρτιμελών «λειψάνων» που κομμάτιασε και έκλεψε ο λόρδος Ελγιν. Αν και οι πρόσφατες αναφορές περί της επικείμενης επιστροφής τους από ΜΜΕ θυμίζουν προπαγάνδα του στυλ «ξεχνάτε τι συμβαίνει/φανταστείτε τι έρχεται», ένα στοιχείο υπερβαίνει τη δυσθυμία που θα είχε κανείς απέναντι στον τρόπο και όχι στην ουσία του αιτήματος της επιστροφής: Πρόκειται για την αλαζονεία αυτών που έχουν ανατραφεί ως ένας ακόμα περιούσιος λαός που του επιτρέπεται να κλέβει από τους «κατώτερους». Ο Βρετανός βουλευτής κύριος Φάρατζ την εξέφρασε με σαφήνεια. Σας τα πήραμε για να μην καταστραφούν στα χέρια σας. Εμείς οι αυτόκλητοι «πατέρες» σας που άλλοτε σας συμβουλεύουμε και άλλοτε εισβάλλουμε για το καλό σας, όπως μόνο εμείς ξέρουμε με την εμπειρία που έχουμε αποκτήσει σε όλο τον κόσμο.
Οι αυτόκλητοι αυτοί σωτήρες «λειψάνων» περιφρονούν τους εντόπιους και όσα αυτοί έχουν πράξει για τα θαύματα αυτά που είναι έμπνευση όχι μόνο για το παρόν αλλά και για το μέλλον. Θυμίζω τον Κυριακό Πιττάκη, τον αυτοδίδακτο «ευρετή» της ελληνικής αρχαιολογίας. Αθηναίος από του Ψυρρή, Φιλικός, γνώστης έξι γλωσσών, συλλέκτης κάθε πέτρας ή γράμματος που έβρισκε στη λεηλατημένη πόλη του, συμμετείχε στην πολιορκία της Ακρόπολης το 1822. Από εκείνη την πολιορκία σώζεται το παρακάτω συμβάν. Επειδή ο Κυριακός είδε ότι οι Τούρκοι κατέστρεφαν κολόνες για να πάρουν το συνεκτικό μέταλλο και να φτιάξουν πυρομαχικά, πρότεινε στους συμπολεμιστές του να δώσουν στους Τούρκους μολύβι για τις σφαίρες τους για να τα γλιτώσουν. Ετσι σώθηκαν τα μάρμαρα.
Πηγή:https://www.efsyn.gr/stiles/triti-matia/479189_martyres-mas-ta-leipsana
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου