Ρωτάω το νερό—τι είμαι;
Νερό που χάνεται μέσα στη γη και πάει
Ρωτάω το χώμα—τι είμαι;
Χώμα που κρύβει τ ̓ απογυμνωμένα οστά
Ρωτάω τον αέρα—τι είμαι;
Αέρας, φωνή που μάταια μάχεται
με τη σιωπή και με το χιόνι
Ρωτάω τη φωτιά τι είμαι;
Φωτιά που κατατρώει με και δεν σβύνει
Ρωτάω τον ουρανό τι είμαι;
Ουρανός, δροσιά της κόλασής μου.
Πηγή: Το φράγμα της σιωπής, Αθήνα, Δίφρος 1965.
Αντλήθηκε απ' το προφίλ της Κατερίνας Μαρδακιούπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου