Κωνσταντίνος Τέλιος - Ποιήματα

 ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ

Να βρέχει

να είναι νύχτα

να ρίχνει κεραυνούς και

να είσαι μόνος στο δάσος

ακουμπώντας το μάγουλο

στα κυκλάμινα.

*

ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ

Επέστρεψε μετά από χρόνια

σαν να μην έλειψε λεπτό, εξακολουθώντας

την ανάγνωση στο σημείο που

την είχε αφήσει.

Έτσι είναι, ακούστηκε να λέει

έπρεπε να εκδιωχθούνε τα πουλιά

αυτά που τους κοιτούσανε από

τα τζάμια μες στη νύχτα.

Αυτό το ζήτημα των εκτελεσθέντων

δεν διαλευκάνθηκε, απεναντίας

στο θέμα μας, διαβάστε.

Άρχισε να διαβάζει τον κατάλογο των νεκρών

στο ίδιο σημείο κοιτιούνται πάλι μεταξύ τους

υπάρχει σφάλμα, ανάμεσά τους σε σειρά

τα ονόματα των ζώντων αλφαβητικά

όλη η συντροφιά ένας προς έναν.

Κύριοι, το έντυπο είναι παλαιό πολύ

τρέμουνε τα παράθυρα, βροντάει

στο σπίτι, γίνονται βεβαιότητες

οι υποψίες.

Στα τζάμια τους χτυπούν με δύναμη

αγρίως συνωστίζονται

σπάζουνε ράμφη

μια μαύρη μάζα

απελπισμένη εφορμά.

Θεέ μου

επιστρέψανε ξανά

κι η νύχτα τους ανήκει.

*

ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Έχουμε αδιάσειστα

τεκμήρια για το παρελθόν

ισχυρές υποψίες για το μέλλον

και καθόλου στοιχεία για την

ύπαρξη του μέλλοντος.

Έτσι είπε και

δεν του άφησε τίποτε

ώστε να μπορεί αν χρειαστεί

να διαπραγματευτεί το γεγονός

της βροχής, που τίποτε

δεν τη θυμίζει πια

ούτε αυτήν ούτε αυτόν

ούτε το ραγισμένο

πρόσωπό του.

*

ΤΟ ΧΩΜΑ

Έπειτα ήσυχα-ήσυχα

επιστρέφουμε στους τάφους

τραβάμε μόνοι μας τη μαρμαρόπλακα

πονάνε λίγο τα ακροδάχτυλα

και αυτό που μένει.

Και αυτό που μένει είναι

στην άκρη των χειλιών μόνον

η σκέψη, για κάποια συγκεκριμένα

κόκκαλα, που απέχουνε

απέχουνε πολύ από εμάς

και μας χωρίζει από αυτά

σκληρό, βαρύ, παντοτινό

κι αδιαπέραστο

το χώμα.

Κωνσταντίνος Τέλιος

ΗΣΥΧΑ ΣΤΙΣ ΕΡΗΜΙΕΣ

στιγμή

2025

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του Γιώργου Αλπογιάννη