ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Κάθε σώμα κι ο πόθος του
κι η θάλασσα μπροστά μας.
Κάθε κρεβάτι κι ένα ναυάγιο
και τα καράβια στον ορίζοντα.
Τραγουδώ το αρχαίο
το δίχως λόγια τραγούδι.
Κάθε σώμα πλάι σ’ άλλο σώμα
κάθε καθρέφτης να τρέμει στη σκιά
και τα σύννεφα να ταξιδεύουν.
Παίζω την αρχαία κιθάρα
που μ’ αυτήν κοιμούνται οι εραστές.
Κάθε παράθυρο κι η φτέρη του
κάθε γυμνό σώμα κι η νύχτα του
και η θάλασσα απρόσιτη στο βάθος.
ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΕΡΙ
Ένας άνθρωπος διαρκεί λιγότερο από ένα κερί
αλλά η γη προτιμάει τη δική της λάμψη
για ν’ ακολουθεί τα βήματα των άστρων.
Διαρκεί λιγότερο από ένα δέντρο
από μια πέτρα
τρεμοπαίζει ακόμα και στον πιο ανεπαίσθητο άνεμο
μ’ ένα φύσημα σβήνει.
Διαρκεί λιγότερο από ένα πουλί
από ένα ψάρι έξω απ’ το νερό
σχεδόν δεν προλαβαίνει να γεννηθεί
κάνει λίγες περιστροφές γύρω απ’ τον ήλιο και χάνεται
μέσα στο σκοτάδι του χρόνου
μέχρι που τα οστά του στη σκόνη
ανακατεύονται με τον άνεμο.
Και όμως, όταν φεύγει
αφήνει πάντα τη γη πιο φωτεινή.
Μετάφραση: Σωτήρης Τριβιζάς
Πηγή:https://www.literature.gr/5-poiimata-toy-spoydaioy-poiiti-tis-venezoyelas-eoychenio-montecho-metafrasi-sotiris-trivizas/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου