Αν και βραδιάζει,
τα τζιτζίκια δεν κοιμούνται
Συνεχίζουν το τραγούδι
Ο σχίνος της αυλής,
σκιά που εξαπλώνεται πλάι στις λεμονιές
Είναι μια αίσθηση ανερμήνευτη
Τα καλοκαίρια το φεγγάρι όλο παραπονιέται
πως δεν το κοιτάμε
Κι η μοναξιά στο κτήμα με τις φιστικιές
σαν ποίημα μοιάζει.
(Από τη συλλογή «Επιμένω να είμαι το σκοινί που λύνει το πλοίο στο λιμάνι», εκδ. Γαβριηλίδης, 2019)
https://www.andro.gr/special-categories/badges/oi-poiitries-mas-gia-to-feggari-sta-nisia/5/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου