Στην αρχή ήταν λέξεις
(σκόρπιες, ανυπάκουες, άτακτες
δίχως νόημα).
Είπε να τα παρατήσει.
Όμως με την επιμονή τον καιρό
άλλαξαν.
Τώρα κάνουν τα θελήματά του
φιλούν το χέρι του, λένε «ναι»
τολμά να παίξει κι αυτό το κεφάλι του
ακόμη.
Θεέ μου τι εξευτελισμός…
Γ. Ξ. Στογιαννίδης ( 1912 -1994 )
Πηγή: « Εν μέσω αλαλαζόντων»
Εκδόσεις: ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ- ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ 1991
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου