Η Ελένη με τον εραστή της συνήθιζαν να πηγαίνουν σ' ένα
ξενοδοχείο
στην άκρη της πόλης — εν' απ' αυτά τα φτηνά, συνοικιακά
ξενοδοχεία
με τ' απαρχαιωμένα, κατάκοπα κρεβάτια τους, τους καθρέφτες
χαλασμένους απ' την υγρασία
τις λεκάνες, τα κομοδίνα, τις μαραμένες τους πετσέτες —
πράγματα που αγγίξανε πριν από σένα χιλιάδες άλλοι, που
ίσως τώρα
να 'χουν κιόλας πεθάνει. Και που ενώ αυτοί σαπίζουν κάτω
απ' το χώμα και τη βροχή
τα πράγματα κρατάνε ακόμα πάνω τους την απρόσωπη, θαμπή
ανάμνηση
απ' το πέρασμά τους —
ξενοδοχείο
στην άκρη της πόλης — εν' απ' αυτά τα φτηνά, συνοικιακά
ξενοδοχεία
με τ' απαρχαιωμένα, κατάκοπα κρεβάτια τους, τους καθρέφτες
χαλασμένους απ' την υγρασία
τις λεκάνες, τα κομοδίνα, τις μαραμένες τους πετσέτες —
πράγματα που αγγίξανε πριν από σένα χιλιάδες άλλοι, που
ίσως τώρα
να 'χουν κιόλας πεθάνει. Και που ενώ αυτοί σαπίζουν κάτω
απ' το χώμα και τη βροχή
τα πράγματα κρατάνε ακόμα πάνω τους την απρόσωπη, θαμπή
ανάμνηση
απ' το πέρασμά τους —
Οι γυναίκες με τ αλογίσια μάτια, 1958
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου