Γιάννης Ρίτσος - Τέσσερα ποιήματα

Πρωινές συσχετίσεις

Παράξενο πρωινό με πολλά τρένα, πολλά μαγαζιά, τροχονόμους. Παράξενο,

όπως όταν σφυρίζει η γυναίκα, τινάζοντας απ’ το παράθυρο

ένα τεράστιο λουλουδάτο σεντόνι με μικρά κόκκινα και κίτρινα άνθη.

Ωστόσο, στα καφάσια των μανάβηδων, τα φρούτα μυρίζουν αόριστο γαλάζιο.

Ώρα να καταβρέξουνε τους δρόμους και να ξεδιπλώσουν

εκείνο το μεγάλο τόπι από ύφασμα ασημένιο, κεντημένο απ’ το χέρι

της Φιλομήλας, όταν ο Τηρέας της έκοψε τη γλώσσα.

                                                                               Μιλάνο, 27. VI. 80

Αποπροσανατολισμός

Από ποιο μέρος αύριο θά βγει ο ήλιος; Απ΄τη θάλασσα ; Απ’ τα δέντρα;

Απ το μεγάλο αόρατο καμπαναριό; - Ένας ήλιος σίγουρα τριανταφυλλένιος

με τρεις λεπτές γρατζουνιές στη δεξιά του καμπύλη 

όπως το μάγουλο Τοσκάνας γυναίκας απ’ τα γένια του άντρα.

                                                            Μοντεμαρτσέλλο, 29.VI.80

Χτυπήματα

Ένας κόκορας φώναξε. Κι ένα πουλί. Δεύτερο . Τρίτο. Χίλια.

Α! Μια καινούργια ακόμα μέρα. Ο ορνιθομάντης είπε:

Να κόψετε σε ίσες μερίδες το πρωινό ψωμί για νά βγει ο ήλιος.

Όχι , δεν ήταν ο τυφλός Τειρεσίας ούτε ο Κάλχας

Χτυπάω τον τοίχο σας. Χτυπάω τις πόρτες. Ξυπνήστε . Ξυπνήστε.

Ανοίγω τις βρύσες. Ακούω το νερό να χτυπάει στο μάρμαρο. Εγώ νερομάντης.

                                                                            Μοντεμαρτσέλλο, 30.VI.80

Μικρή Μοναξιά

Στη γωνιά της αυλής, μέσα στα σαπουνόνερα

κάτι τριαντάφυλλα καμπούριασαν απ’ το βάρος της ευωδιάς τους.

Κανένας δε μύρισε αυτά τα τριαντάφυλλα.

Καμιά μοναξιά δεν είναι μικρή.

Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα ΙΔ' 

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του Σπύρου Αντωνόπουλου