Θανάσης Βενέτης - Διαγώνια ρίγη

Κάτω εκεί σκύβοντας το κεφάλι έκοψες τη ρεματιά στα δύο, μόνο με τη μυρουδιά, χωρίς ν' αλυχτάνε, σε πήραν χαμπάρι γύφτοι και σκυλιά.
Γιατί αρθρωμένος με κούτσουρα σταυρωτά και πόρους όλο ώχρα κάθετη, πευκοβελόνα αναπνοή και πλατανόφυλλο, έσκουξε ο ήλιος, ξαστέρωσε τα λιθάρια, κέρατο από αίγαγρο, με μίσος προϊστορικό άνοιξε τάφο, μάζες τα κόκκαλα - λίγο ακόμα και θα 'σπαγαν οι κρίκοι της αλυσίδας, αλλά πού βρέθηκε κι εκείνο το καθήκι ο Εφιάλτης;

Πηγή: Τα προσωπεία, Αθήνα:1983.

Αντλήθηκε από τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη